I
Έχτισα λοιπόν το θυμό μου
Στο ψηλότερο δώμα της λύπης
Να πεθάνει από πείνα και δίψα
Προεόρτια της ψυχής μου
II
Κάτω απ’ το ποδοβολητό σου
Σκόνη η αγάπη μου
Ποιος φτάνει και πού
Θαυμάζοντας το βηματισμό του;
III
Με πυρετό οι λέξεις σου
Λιώνουν και ξεχύνονται
Στη γέφυρα ομορφιάς του λόγου
Επιδιώκεις τιμές και διακρίσεις
ΙV
Χωρίς ανεμόσκαλα τα δάκρυα
Γλιστρούν και πέφτουν
Ποτίζουν τ' αθέατα
ΙV
Χωρίς ανεμόσκαλα τα δάκρυα
Γλιστρούν και πέφτουν
Ποτίζουν τ' αθέατα
Σπορά πολύτιμη
V
Παράστημα χωρίς ανάστημα
Ζωή με δήθεν και τάχα
Mα ο θάνατος κόβει την έπαρση
Όπως το ξύπνημα απ’ όνειρο
S.